MIKASZÓWKA VIII

Czas trwania: 46 dni 26.06. - 11.08.1995
Obrzędowość: Naukowy I, Las

UWAGI:

1. T.S.R. - Tania Siła Robocza
2. "DESER" - Darmowa Siła Robocza
3. KRB - Bojówki Szturmowe T.S.R.
4. SH.Z.T.S.R. - Starszoharcerski Związek Taniej Siły Roboczej
5. N-S - namiot kuchni

Ten obóz był dość specyficzny od samego początku. Może nie powinienem nazywać tego obozem, bo było ich kilka, ale pobytem, gdyż spędziłem tam, aż 46 dni¹. Ten rekord należy podzielić jeszcze między Anię Kozerę "Mizerkę" i Marysię Moczoń. Po mimo, że istnieją dość dokładne zapisy w kronikach dzień po dniu, to ja zawrę tu tylko to co pamiętam lub warte jest przypomnienia.

26.06
Z Dworca Zachodniego wyjeżdżamy na kwaterkę razem z drużyną "KV". W skład kwaterki weszli: Joasia Słodka, Marysia Moczoń, Anka Kozera, Paweł Dębiński, Michał Kaczmarek, Cezary Korzeniak, Łukasz Nowacki i ja. Na samym początku okazało się, że brakuje biletów dla mnie, Czaczy i Żołędzia. Marcin B. zabrał od Uli wszystkie pieniądze (10 mln st. zł.) i poszedł kupić zaległe bilety. Zrobił to tak sprytnie, że pociąg z nami w środku odjechał sobie. Ula całą podróż siedziała taka osowiała, my gładziliśmy ją po ręku jak babcię, nie mogąc powstrzymać się ze śmiechu, bo jeszcze nie zaczęła obozu, a już została bez pieniędzy...²
W pociągu wyszła ciekawa kwestia bagaży. Im kto był starszy, tym jego bagaż był mniejszy - wyjątek stanowił Żołądź, który miał małą kostkę. Rewelacyjna okazała się Zuzia, która miała multum walizek i torbę Adidasa...
W pociągu bawiliśmy się takimi kuleczkami na sznurku. Łapę po tym miałem siną i zbolałą. W Augustowie na rynku też ją kontynuowaliśmy. Gdzieś zapodział się Czacza. Odnalazł się na przystanku PKS-u łysy jak kolano - ostrzygł się za 2 zł. Z jego łysiną wiąże się pewna anegdota. Otóż łysy Czacza był bardzo podobny do łysego Andrzeja, który przebywał w Mikaszówce na obozie naukowym. Andrzej był z rodziną, w skład, której wchodziła córka Ola. Ola - to małe dzieciątko, nie potrafiło odróżnić Czaczy od Andrzeja, więc wszyscy pękali ze śmiechu kiedy Ola mówiła do Czaczy per "Tato...". Na ten dzień już na miejscu obozu zostałem oboźnym³ w drużynie Uli, aż do momentu przyjazdu Marcina B. (z forsą...) .
Na kwaterce dostałem za zadanie postawienie pieca w kuchni. Ponieważ w życiu nawet nie widziałem jak się to robi, powiedziano mi, że jestem odpowiednim człowiekiem do tego zadania. Ktoś przywiózł glinę i do pomocy w jej bełtaniu dostałem Mizerkę i Marysię. Pół dnia tak sobie siedzieliśmy i wesoło bełtaliśmy glinę w misce. Trochę to raniło nogę, więc żeby było przyjemniej, Żołądź wsypał 1kg soli, bo ktoś mu powiedział, że tak trzeba, a że akurat był w pobliżu, to posypał soli... i tak bełtaliśmy tą glinę wyjąc z bólu.
W stawianiu kuchni pomocną dłoń wyciągnął do mnie Cza-Cza, który od czasu do czasu pokazywał mi co i jak mam zrobić, choć on sam też kuchni nigdy nie stawiał, ale widział jak się to robi, a to było już coś. Wieczorem zmajstrowałem kuchnię. Stała ona kominem na wschód a dokoła komina zbudowany był płot. Pani kucharka była zadowolona z konstrukcji. Ja też, gdyż przestała ona 1,5 miesiąca.
Od 1 lipca do życia powołany został TSR. Wraz z obozem naukowym na bindudze była kolonijka zuchowa, a gdzieś w lesie obóz "KV" z oboźnym Luciem. W tym obozie żyła sobie mała dziewczynka, która uparła się, że nie będzie jadła mięsa, bo na jakimś filmie widziała jak zabijali słonie. Myśmy słoni nie jedli, ale dla niej mięso to mięso. Długo rozmawiał z nią Marcin B. tłumacząc jej, że on jest wege-niepewnym, bo ma słuszny wiek, wzrost, a dziewczę musi rosnąć, a w ogóle ten film to była faszystowska propaganda...

1 lipiec
Na samym początku chciałem zdementować słowa z kroniki naukowej. Nigdy, ale to przenigdy nie podaliśmy dzieciom zimnego obiadu. Tylko raz jedyny spóźniliśmy się z posiłkiem zaledwie o 1/2 godziny.
Tego dnia Nowy i Żołądź spóźnili się na autokar, bo się kąpali. Autokar odjechał, a oni zostali. Byli ludźmi widmo. Byli, ale ich nie było. Stworzyli odłam "Deser".
Na tym obozie przez jeden tydzień pracowałem w kuchni, rąbiąc drewno i paląc w kuchni, i pod parnikiem. Ogólnie opiekowałem się też kroniką obozu, a tak naprawdę, to byłem magazynierem wydając koce, które były przekleństwem, bo zamiast je wyprać po obozie, to ludzie porzucali je pod domkiem, nie mówiąc, że po huraganie musiałem wydać wszystkie suche koce ofiarom...
Z takich śmieszniejszych spraw, to po 1 tygodniu zostałem przesunięty z pracy fizycznej, na stanowisko fizyczno-umysłowe, czyli jako najbardziej odpowiedzialna osoba robiłem tablice informacyjne. W tym czasie w kuchni powstał paradoks, bo nikt nie umiał palić w kuchni i rąbać drewna, a tak w ogóle to podobno byłem osobą, która wszystko wiedziała, co zresztą uwidoczniło się, gdy poszedłem na rajd z Ulą, gdyż nikt nie mógł znaleźć już niczego w obozie...

3 lipiec
Odbył się w obozie huragan... Najlepszym opisem jak dotąd jest opis Cichego z kroniki SH. Dlatego przepiszę go w całości, nie dbając o prawo autorskie.

"Huragan Wania"
Rozdział I
motto: Shit happens - taoism

Na początku chciałbym zaznaczyć, że będę pisał to opowiadanie w 1 osobie (ja), bo jest mi łatwiej.
Wszystko zaczęło się od tego, że rano trzeba było zakopać zdechłego bociana. Było dość upalnie, ale wiał wiatr. Wszyscy stwierdzili, że pogoda się zmieni. Michał i Mały Cichy wzmocnili zadaszenie w kuchni. Dh Pytlak stwierdził, że nadal jest to "wielka prowizorka" - odpowiedzieliśmy, że prowizorki trzymają się najlepiej. Potem okazało się, że strażnicy śluzowi obniżyli poziom wody w kanale o 30 cm. Cały dzień Druh czepiał się mnie o stołówki, bo cały czas kładły się na wietrze. Poprawiłem je z Cza-Czą z pięć razy.
Gdzieś koło kolacji zaczęło grzmieć, stwierdziłem, że pójdę się umyć, bo wszyscy kąpali się po obiedzie. Gdy schodziłem z kąpieliska, zaczęło padać, więc ubrałem się w "65" i wziąłem zeszyt aby skończyć pisać moją bajkę. Na dole Luciu prosił nas o wodę do mycia, bo oni wrócili z rajdu i byli brudni. Dokładnie w tym samym momencie zuchy zeszły się myć (Wojtek, Cza-Cza, 16 zuchów). Stwierdziliśmy, że dla Lucia odpalimy stary parnik, na 21:00 będzie woda. W międzyczasie Robert z paniami kucharkami udał się do stołówki na konsultacje nad jadłospisem. Ja dziarsko paliłem pod parnikiem. Michał poszedł do domku pomagać Cza-Czy przy filmach. Piguła szukała Krzysia "Krzysia". Niebo po zachodniej stronie wyglądało tak, jakby miało się zaraz coś przez nas przewalić (stwierdziłem to w zdaniu do Roberta).
W pewnym momencie (20:50) powiało mocniej, szarpnęło stołówką. Panie kucharki pobiegły na górę; Robert chwycił środkowy maszt stołówki, ja - narożnik. Przez wiatr usłyszałem głos: "Cichy! Złap maszt!"... Nie zdążyłem. Stołówka runęła. Niebo było ciemne, lał deszcz.

Rozdział II
motto: Sacriface something, shit won't happen - druidism

W tym samym czasie Wojtek poświęcił (olał) leżącą świetlicę i pobiegł ratować namiot chłopców. Gdy mu się to udało, pocieszał tłum zuchenek, które go oblepiły. Zuchy - chłopcy śmiali się. Naukowy obóz leżał prawie cały. Przy domku stał namiot naukowy. Dh Pytlak miał w nim zajęcia do czasu gdy wywiało mu preparat z ręki. Marcin B. pobiegł ratować ten namiot, ale nie wyszło... Chwycił stół, ale mu go po prostu wyrwało z ręki. Namiot naukowy przestał istnieć. Dzieciaki wbiegły do domku, gdzie był Michał i Cza-Cza. Nie było prądu. Pytol z Marcinem i Cza-Czą pobiegli ratować obóz naukowy. Michał pobiegł w T-Shircie ratować nasz namiot (mała dycha).
Te zdarzenia działy się mniej więcej w tym samym czasie. Przenieśmy się do kuchni.
W kuchni ja i Grzesiek podparliśmy "prowizorkę" belką po środku. Robert, który wydostał się spod stołówki kazał zgasić parnik, który stał się totalnym ogniskiem, bo rozdmuchało żar (5 wiader nie wystarczyło, żeby go zgasić). Oni pobiegli na górę, Robert rzucił "Cichy pilnuj enesa". Nagle zaczął padać grad. Prowizorka zaczęła trzeszczeć. Zrzuciłem grad z dachu i zdjąłem mięso na obiad z kuchni do enesa. Grad zaczął ciąć mnie po nogach, więc schowałem się do środka. W pewnym momencie zawiało i w potwornym huku przewalanych stołów usłyszałem i zobaczyłem, jak enes unosi się z prawej strony i z tyłu. Nie wiem jak znalazłem się w domku. Były tam zuchy i Mizerka, która siedziała w kącie w szoku. Wojtek wysłał ją tuż przed gradem do domku. Po drodze złamało się drzewo i Mizerka w szalonym sprincie poczuła jak gałęzie łaskoczą ją po plecach. W domku dowiedziałem się, że wszyscy ratują naukowy. Widoczność była zerowa, bus Pytola lekko toczył się w stronę domku. Zbiegłem do kuchni i zobaczyłem pobojowisko...
Namiot się kiwał, więc wybiłem z niego okna i pobiegłem na górę. Tam zacząłem razem ze wszystkimi ratować naszą dychę. Był to jedyny namiot ze zgrupowania, który jeszcze w miarę stał (wytrzymały tylko: ambulatorium, namioty Pytola i Andrzeja - urwało werandę, oraz małe namioty). O nasz namiot walczyli: Robert, Mały Cichy, Michał w T-Shircie w czasie gradu, Kaśka i ja. Urwało nam tylko narożną linkę i pogięło poprzeczkę. Potem poprawialiśmy magazyn. Deszcz przechodził. Zaniosłem z Kaśką część produktów do domku. Wtedy Robert wysłał mnie do kuchni po ważne dokumenty - między innymi książeczkę PKO na 45 milionów. Przekopałem całą kuchnię i nic. Zebrałem z cypla wszystkie papiery, ale to nie było to. W końcu Robert znalazł je w domku, gdzie je odruchowo wrzucił przed gradem, gdy zobaczył, że jego rzeczy i namiot (tramwaj) wesoło latają na wietrze (Robert nie miał nic suchego). Idąc na górę zobaczyłem materac dmuchany, ale dziwnie doszedłem do wniosku, że ktoś go sobie suszy (był to materac z namiotu kucharek). Znalazł się Krzyś "Krzyś", gdy mu powiedziałem, że szuka go mama, on na to: "Widzieliście gdzieś komiks Spidermana?" (dzieci i ich poczucie wartości). Z grubsza ustawiliśmy sobie namioty. Naszą małą dychę oszpilowaliśmy jak bunkier. Do 24:00 staliśmy na dworzu obserwując niebo, które było ciemne, błyskało jakby się działa wokół wojna jądrowa. Szykowało się, że będzie gorzej. Każdy się spakował, tylko plecak w rękę i w nogi...
Schowaliśmy się do namiotów i życzyliśmy sobie do snu "Do zobaczenia w lepszym świecie".
PS. Zanim poszliśmy spać, okazało się, że jedna dziewczyna dostała stołem w brzuch i źle się czuje.

Rozdział III
motto: Let's smoke this shit - rastafarianism

O 5:00 przyjechał Dębik z Ulą. Ula nie poznała obozu. Dębik, gdy zobaczył enesa w środku, doszedł do wniosku, że szkoda, że go nie było.
Załoga kuchni przygotowała śniadanie na świeżym powietrzu (punktualnie). Porządkowaliśmy teren. Zuchy małe gałęzie, naukowy stawiał namioty. Obóz Uli (nie ucierpiał) stawiał stołówki, drewutnię, sanitarny. Nagle okazało się, że nie ma prądu. No cóż 40 wiader. Co to dla nas (machał Michał i dwóch "Ochotników" przez duże "O" z obozu naukowego). Na miejscu pojawił się Sęp i pan Aleksander. Stwierdzili, że była to trąba powietrzna, bo wszystkie drzewa lezą w kierunku północnym. Z Gruszek wywieziono dwa tiry połamanego drewna z młodniaka, zostały same kikuty. Około 12:00 włączyli prąd. Pan Kośka przekonywał kucharki, żeby zostały (i zostały). Im zwiało namiot i wszystkie rzeczy rozwiało po cyplu (patrz materac dmuchany). Po południu przyszedł pastuch z krowami i stwierdził, że od 70 lat, jak żyje nie widział czegoś podobnego. Wszystko powoli wracało do normy. Padał deszcz.

Rozdział IV
motto: Why does shit always happens to us! - judaism

Dlaczego?
Przyczyn jest wiele:

1. Był to zwykły front atmosferyczny,
2. Była to tajna broń NATO "Jonny", tylko amerykanie źle wymierzyli granicę i przez nas się to przetoczyło, a za kilka dni wróci do nas tajna broń rosyjska "Wania",
3. Był to gniew bogów za brak obrzędu nad grobem bociana. Trzeba go wykopać...

Cały ten huragan zniszczył w ciągu 10-15 min wszystko to, co postawiliśmy w 6 dni na kwaterce. Jedynym plusem tego bu... był nadmiar drewna opałowego do kuchni. Działo się to w nocy z trzeciego na czwartego lipca. Piątego lipca wieczorem rozpogodziło się zupełnie i była piękna tęcza.

7 lipiec
Część obozu naukowego spóźniła się na posiłek. Potem kazano im nosić chrust. Jedynie panienki robiły niezłą łaskę mówiąc, że są zmęczone, a chciały wody. Kulturalnie wytłumaczyłem, że nie ma chrustu, nie ma wody. Była o to straszna draka. Potem ustalono, że wodę trzeba zamawiać. Z tym wiąże się ciekawa anegdota, gdyż Andrzej często zamawiał wodę, dając w zamian gumę do żucia - cóż "ciepła woda, to czysty interes".

9 lipiec
Odbył się festiwal O'Pole '95. Rozpoczął się o 20:00. Konferansjerkę prowadzili Wojtek i Aśka G. (KOwiec obozu). Ja i Luciu wraz z panią od biologii ze szkoły 301 byliśmy jury. Festiwal był fajny i tu chciałem zdementować plotki jakoby byśmy byli stronniczy...
W nocy Krzysztof Luciak złożył Przyrzeczenie Instruktorskie, natomiast mój brat dostał pagon SH.

15 lipiec
Następuje otwarcie pierwszego odcinka szlaku. Była gala. 16-go o 18:00 naukowcy wyjechali. Byłoby błędem nie wspomnieć kilku śmiesznych faktów, które miały miejsce na tym obozie.

1. Od mniej więcej połowy obozu obecne w kuchni było SH (całe), które jednak się wykruszyło - egzaminy i doszło do motywu, że w kuchni był tylko mój brat.
2. Przez cały obóz narastał antagonizm między harcerzami, a obozem naukowym. Do dziś nie wiadomo dlaczego. Faktem jest, że kwaterka Czycha dokonała pacyfikacji ww. obozu (Mózgaczy). W ogóle, to kwaterka Czycha przyjechała w celu odpoczynku, za który chcieli nawet zapłacić, jednak zostali zagonieni do pracy. Stąd wynikały różne nieporozumienia.
3. Z fajniejszych spraw, to po nocy wkopaliśmy przed namiotem pewnych dziewczyn trzy gałęzie brzóz, oznaczając namiot jako rezerwat.
4. O to wszystko jak i o nocną miłość miał do nas potem Druh pretensje. Rozmowa odbyła się zaraz po obozie naukowym. Ci co zostawali jeszcze na tydzień lub dłużej (ja) musieli określić swój status i ustalono nam ciszę nocną na 23:00. Druh rozdał wypłatę. Niektórzy dostali premię. Najmniej pretensji było do mnie i Cza-Czy, choć Cza-Cza miał przez krótki okres czasu areszt domowy w domku. Dochodziło do tego, że gdy przynosiłem mu paczkę, Druh przeglądał ją skrupulatnie (szukał wytrycha, pilników, itp.) i oddawał ją Cza-Czy.
5. Była też Noc Duchów, w której braliśmy udział. Ja wykopałem na drodze wilcze doły. Siedząc na punkcie z Nestorem i Marysią mieliśmy ubaw po pachy, gdy przeszła Maska z latarką, i mimo, że świeciła sobie, to w nie wpadła.
6. Monika Wiśniewska "Czuchro" zawróciła w głowie połowie SH łącznie z moim bratem.
7. W czasie obozu naukowego "KV" było na nowym miejscu. Komendantem była Ula Kwiatkowska, gwizdał Luciu, w kadrze była też Ania Pietruczuk, a Marcin Bartosiewicz był oboźnym w naukowym, ale spał w "KV"⁴.

Równolegle do obozu naukowego odbyła się kolonijka zuchowa⁵ pod wodzą Wojtka. Jak wyglądała rada drużyny na tej kolonijce, lepiej nie mówić. Wojtek był sam, a miał szóstkowe same kobiety. Nawet nie mógł jęknąć. Z kolonijką zuchową wiąże się pewna anegdota. Otóż gdy siedziałem sobie obok namiotów wmalowując obrazek do kroniki obozu naukowego (ten ołówkiem), to za plecami usłyszałem krzyk Mizerki: "Filip! Gdzie szczysz!... - tam jest latryna!" i ujrzałem małego, zabiedzonego dzieciaczka, który był mocno wystraszony. Kobiety trzymały niezły reżim.

19-21 lipiec
W tych dniach odbyła się niesamowita atrakcja. Rajd obozu Uli. Rajd ten przeszedł do historii jako najkrótszy rajd po okolicznych wsiach.
Pierwszego dnia przez Sosnówkę poszliśmy do Mikaszówki, gdzie siedzieliśmy przez godzinę pod mostem, bo padał deszcz.
W sklepie "GS" w Rygoli o 16:00 był kolejny postój. Tym razem obiad. Kolejny przystanek był na moście w Mułach. Wszyscy się rozleźli, ale większość patrzyła sobie w wodę z mostu, pokazując sobie raki. Około 19:00 idziemy do Rudawki przez Kudrynki. Po drodze moczy nas deszcz. Pierwszy nocleg mamy w Rudawce u sołtysa...
Lokal ten opuszczamy o 10:00 rano. Po drodze zgubiliśmy szlak i potem odnaleźliśmy go. Okazało się jednak, że był to już ten szlak, co wychodził z Wołkusza. Przez większą część czasu błądziliśmy sobie radośnie po bunkrach w lesie. Przesiedzieliśmy w nich gradobicie. Gdy w końcu odnaleźliśmy drogę, wręczono mnie i Luciowi czyjś plecak do niesienia. Potem rozpętała się burza i tak sobie z Luciem szliśmy drąc japę na cały las. Prześpiewaliśmy wtedy wszystkie znane utwory, jakie nam tylko przyszły do głowy. Pod Wołkuszem nagle okazało się, że musimy sforsować rzeczkę. Oczywiście z Luciem postawiliśmy się okoniem i biorąc ze sobą Piotrka postanowiliśmy, że rzeczkę to my przejdziemy suchą nogą. Samą rzeczkę przeszliśmy faktycznie po moście. To nieważne, że po drodze do niego sforsowaliśmy bagna, druty kolczaste, krzaczki, strumyczki, wysypiska śmieci. Nocleg w Wołkuszu tradycyjnie był u sołtysa. Z ciekawszych zdarzeń to była zupa grzybowa, mało zjadliwa. Wieczorem sołtys pozwolił dzieciom pojeździć na klaczach, ale najsmutniejszy był Marcin B., który w odmętach siana posiał swojego Pilota⁶ . Rano dzięki Marcinowi B. i jego niesamowitemu poczuciu wdzięczności, i wrodzonemu darowi najlepszych cech "błagania na klęczkach" - poszliśmy pielić pole⁷ . Wykonując to zajęcie do 14:00 dzieci były jak kombajn. Wyrywały wszystko, co zielone. Potem z Wojtkiem pojechaliśmy z plecakami do Gruszek, gdzie leżeliśmy do góry brzuchami i jedliśmy lody. Około 18:00 ruszyliśmy do obozu.
Z obozem Uli wiąże się jeszcze taka anegdotka, że ktoś bystry wpadł na pomysł, aby wyjść rano na pekaes. Zamówili śniadanie o 5:00. W efekcie chłopaki (Pele, Łukasz, Nestor, Albin) musieli iść do kuchni o 4:00. Po obiedzie tego dnia spali gdzie upadli na ziemię.
Na obozie u Czycha należałem do tzw. wolnych strzelców SH z TSR (jako fundator i budowniczy pomnika "Tych, co w TSR" kultywowałem tradycję i pamięć). Krótko mówiąc byłem gościem, który wiódł sobie swobodne życie i ku ogólnej zazdrości wstawał sobie kiedy chciał, albo potrafił wystawić polówkę przed namiot, i przeleżeć na niej cały boży dzień grzejąc stare kości w promieniach słońca.
Najpierw opiszę wydarzenia związane z konkretnymi datami, a potem całą resztę.

27.07
Odbył się mecz siatkówki. Rozwaliliśmy Gruszki do zera. Za to oni łomotali nas w nogę. 8:2, 6:2, 4:1, 0:3 - wygraliśmy raz, bo przeciwnik nie przyszedł - walkower.

2.08
Na teren obozu wjechała furgonetka nadleśnictwa, przywiozła nam czaplę do odkarmienia. Czaplę umieściliśmy w byłym naukowym namiocie. Wypuszczono ją 4.08. Przez ten czas nie było kąpieli, bo pan ratownik łowił ryby dla tego fajnego ptaka.
Wieczorem odbył się festiwal, który wraz z druhną Asią miałem przyjemność prowadzić, pomimo deszczu, który rozmył dekoracje.

6.08
Odbył się festyn na śluzie Kudrynki. Ja osobiście nie brałem w nim udziału. Wieczorem dla dzieciaków i całej reszty zgrupowania, po konsultacji z p. kucharką zorganizowałem ognisko z kiełbaskami. Dzieciaki, które nie poszły na festyn, siedziały przy ogniu do 23:00, po czym poszły się myć i spać.

Z fajniejszych wydarzeń tego obozu były odwiedziny Marcina. Pewnego ranka z lasu wyszedł on w stroju "krzaczka". Okazało się, że szlajał się po okolicy ze trzy dni. O mało go nie zdeptano podczas crossu. To, co zobaczył, wcale go nie napawało optymizmem, a tylko potwierdziło to, co ja zdążyłem zaobserwować. Otóż obóz harcerski odbywający się w tym czasie 16.07 - 11.08 liczył sobie sześć osób kadry w samej komendzie. Komendantem był Paweł Czyszek, czasem go nie było. Zastępcą komendanta była Anna Matysiak i ona faktycznie zajmowała się wszystkim. Oprócz tego była Asia Pawłowska, która aczkolwiek niechętnie prowadziła KZ, był Nowy jako oboźny, była też Kasia Grzejszczyk i Żołądź, który poczuł się bardzo ważny.
Taki natłok kadry powodował między innymi takie paradoksy:
Pewnego dnia padał deszcz i położyła się stołówka; Robert wysłał mnie na górę, abym zorganizował pomoc. Biegnąc tam, radośnie brykając w kałużach zobaczyłem obóz harcerski. Wszystkie dzieci siedziały w namiotach, a ww. kadra, bez Czycha, naciągała linki w strugach deszczu. Gdy powiedziałem im swoją prośbę, wysłali mnie do Czycha. Tego znalazłem leżącego na pryczy w komendzie; po wysłuchaniu mnie odesłał mnie do Nowego. Ci z kolei wymownymi gestami wśród szumu strug deszczu, kazali mi łagodnie rzecz ujmując "pultać się". W międzyczasie Nowy poszedł spać; gdy minął deszcz, po jakiejś 1,5 godzinie został obudzony i wysłany do kuchni. Zabrał ze sobą zastęp Łukasza; na dole Nowy wyładował swoją złość na Albinie, który nie wytrzymał i się rozpłakał. Potem razem z Robertem tłumaczyliśmy całą sprawę Czychowi, ale nie wiem, czy to coś dało. Nadal przychodzono do mnie do drewutni, gdzie miałem stale dyżury i płakano mi w ramię, jaka ta kadra jest zła.
Z wizytą Marcina wiąże się też to, że zwiedzaliśmy cały strumień od Gruszek, aż do ujścia, z czego ja tamtędy szedłem już drugi raz tyle, że w przeciwnym kierunku.
Pomiędzy obozami wpadł do nas Paweł Bartosiewicz, który zakupił drewno na dom. Zabrał on do Warszawy mojego brata. W tym okresie pojawił się też Sanepid i Pani oglądała lodówkę na bindudze. Pojawił się Luciu umazany na twarzy, ubrany w wojskowe ciuszki, z okrzykiem na ustach "Where is Sanepid?". Pani z wizytacji jakoś szybko się zmyła.
Jak już wspomniałem, pobyt umilałem sobie rąbaniem drewna. Robiłem to codziennie przez 2-3 godziny. W międzyczasie często rozmawiałem z pastuszkiem od krów. Z nim z kolei wiąże się pewna anegdotka. Otóż pewnego popołudnia do mojej dyszki przyszedł Krzyś "Krzyś". Poprosił mnie o lornetkę. Dałem mu ją. Po pewnym czasie zobaczyłem, jak dzieciak gapi się przez nią, obserwując kąpielisko. Tknięty przeczuciem zabrałem mu ją i zobaczyłem, że druhenki z komendy biorą w biały dzień kąpiel w mocno ubogich strojach. Niewiele myśląc wziąłem myjoły i pobiegłem na kąpielisko. Po drodze zobaczyłem pastuszka, który stał wpatrzony w dziewczyny. Ja mu się wcale nie dziwię i podziwiam jego zdrowie, gdyż taki widok mógł go przyprawić o zawał serca, a pastuszek był już grubo po 70-ce.
Z ciekawszych zajęć, to jeździłem z Dębikiem do Augustowa po zakupy. Robiłem tam często za rozrusznik.
Z tego obozu pamiętam rajd. Pierwszy nocleg był w Czarnym Brodzie, do którego doszliśmy błądząc po lesie. W tamtejszej stodole o mało nie zostałem pobity przez Kasię, a Ania rozmawiała głośno ze mną i Robertem do białego rana. Widzieliśmy piękny wschód słońca. Następnego dnia idąc wzdłuż Serw, Nestor opowiadał nam o swoich przygodach na stadionach Legii. We wsi Maławiste mieliśmy obiad, gotowałem wodę na Jumy nad ogniskiem. Potem we Frąckach braliśmy kąpiel obok mostu. Robert i Anka poprosili mnie, abym zarządził powrót na miejsce noclegu. Dałem ludziom 15 minut czasu. W międzyczasie Adam Łukomski wrzucił psa do wody. Pies ten cały dzień szlajał się za nami o mało nie wpadając pod autobusy. Najbardziej cieszył się z tego Albin stwierdzając, że "serce, to on ma z kamienia". Po wyznaczonym czasie, ludzie zaczęli się zbierać, ale Nowy doszedł do wniosku, że właśnie musi sobie przekłuwać bąble, więc siedzieliśmy tam jeszcze półtorej godziny. Robert kazał mi po prostu nic nie mówić, bo to nie miało sensu, gdyż jest to nieuleczalne.
Następnego dnia, gdy wracaliśmy do obozu, Kasia tak sobie marzyła, że przyjedzie do niej Arek. Gdy wróciliśmy na bindugę okazało się to marzenie całkiem realne. Arek nocował w moim hotelu (moja dycha 2M).
W obozie w czasie rajdu obecny był Kropa, który zaopiekował się ludźmi, którzy zostali. Zrobił im parę alarmów (nocnych też). Potem na radzie Marta Zwierzyńska nazywała to metodami "retro". Poczułem się dziwnie, gdyż dla mnie były to standardy z obozów 1-3, które pamiętam, a tu nagle "retro" (czas pomyśleć o emeryturze...). Kropa pomógł zorganizować jeszcze bieg na Wędrownika. Bieg był ambitny, ale nie doceniliśmy Żołędzia, który po kawałkach mapy rozpoznawał bezbłędnie punkty w terenie i wrócili po dwóch godzinach.
Pod koniec obozu naprawiałem poprzeczkę w namiocie (dycha 2M) nie demontując go. Tego wieczoru o nocleg poprosił nas żeński ZHR, a mnie zasugerowano, abym przekimał się w magazynie...
Dla rozrywki pewnej nocy podszedłem obóz Czycha, wynosząc Nowemu buty. Warta złożona z Tadka i Kędziera siedziała sobie statycznie na ławeczce, swoją drogą śpiąc w zgrupowaniu czułem się bezpieczniej pilnując sam siebie...
Pod koniec obozu obejrzałem u rodziców Gąsiora mecz Legii z Goeteborgiem Było to załatwione przez Nestora, który wymęczył o to kadrę przez 2 tygodnie.
Z resztą zastęp Albina, Nestora, Łukasza i Pelego wygrał współzawodnictwo - dostał puzzle.
Ostatniej nocy zorganizowałem otrzęsiny dla ludzi Czycha. Fajne było rozmazywanie na twarzach ludzi jajek oraz zapytywanie ich, czy aby na pewno chcą frędzle. Było niezmiernie przykro nam z powodu tego, że Pele siedział na zimnie przez 2 godziny w mokrej koszulce.
Do domu wróciłem autokarem ze wszystkimi. Będąc pod szkołą, doszedłem nagle do wniosku, że bardzo chcę do domu. Bardzo szybko się "urwałem". W domu mama popatrzyła na mnie i stwierdziła, że byłem w jakimś Aushwitz . Faktem jest, że schudłem 9 kilo.
Ja osobiście miło wspominam pobyt na tym obozie, bo robiłem autentycznie to, na co miałem ochotę.

Następny Obóz