MIKASZÓWKA VI

Czas trwania:
10 dni 1.07. - 10.07.1993
21 dni 10.07. - 31.07.1993
Obrzędowość: Tuwim i Dziki Zachód

UWAGI:

1. Brak plakietek, bo chorągiew nie miała pieniędzy.
2. Obóz Retro (limit bagażu - 10 kg)

Ja na ten obóz pojechałem samochodem Renault 25, prowadzonym przez dh Jarka. Z ciekawszych epizodów było to, że Druh grał na flecie lub próbował nam wmówić, że samochód cudownie się toczy na jałowym biegu. Ja osobiście zakupiłem 5 kilogramów sznurka w sklepie "Ge-Esu" w Suchej Rzeczce.
Pionierka trwała 3 dni (1-3 lipca). Starsi, wykorzystując swoją wieżę z zeszłego roku obudowali ją kocami tworząc tzw. "slums". "Slums" nie był w pełni wodoodporny i z czasem starsi suszyli własnymi ciałami nawet śpiwory, a Luciu biegał w habicie, bo już nic innego nie miał. Starsi postawili też kuchnię.
Nasza latryna była stawiana przeze mnie, Czycha, Kacpra (ten, wbijając sobie gwóźdź w nogę został zwolniony z prac) oraz Łukasza.
Większość prycz w obozie była stawiana. Były one bardzo różnej jakości, bo na przykład Danka spędziła w swojej jedną noc, po czym się ona złożyła. Dalej spała na kanadyjce. W namiocie Anki, Aśki i Kaśki prycze naprawiano średnio co trzy dni poczynając od 2 lipca. W moim namiocie, w którym spał Łukasz Piliński i Żołądź, było coś, co oscylowało między kombajnem, a jakimś chrustem. Konstrukcja była elastyczna i chwiejna. Żołądź systematycznie wchodząc na swoją pryczę, łamał żerdzie w mojej, która była, jednak tak omotana sznurkiem, że się nie rozpadła. W komendzie, gdzie spali Kacper, Marcin i Czychu stała prycza podzielona na trzy części. Zbudowana z grubych bali. Była masywna i wyglądała na niezniszczalną.
Stołówkę postawiłem ja, Kacper i Łukasz.
Drugiego lipca Czychu, Aśka i Żołądź pojechali do Augustowa. Próbując pocieszyć Asię, Żołądź wymyślił Stefana STP. - Stefan twój przyjaciel. - i przez całą podróż z nim gadał. Stefan został członkiem zastępu złożonego z Żołędzia, Anki, Asi i Kasi.
Trzeciego lipca kuchnię mieli starsi, a że byli "wege niepewni" zaaplikowali wszystkim nędzne żarcie (sałatę)¹ ; tak więc był post. Druh Jarek domagał się zwykłego masła zamiast roślinnego Z tego co wiem i tak jedliśmy roślinne².
Otwarcie obozu z powodu deszczu przeniesiono na wieczór 3 lipca. (10:00 przyjechał Miś Kaczmarek).
Obóz podzielony był na dwa "obozy" - dh Jarka i Andrzeja. Często podchodzono się wzajemnie na wartach, poczynając od nocy 2/3 lipca. Oboźnym był Kacper, a sanitariuszkami były Ela Dłuska i Danka Cichocka.
Dziś po latach mogę ujawnić, że przyczyną faktu, że udzieliły mało tej pomocy, był fakt, że istniała druga, nieoficjalna apteczka. Dziewczyny na każdą ranę zużywały litr spirytusu salicylowego (wylewały na ranę, wylewały...), każdą absolutnie każdą, nawet tą najmniejszą ranę bandażowały bardzo grubo i mocno. Aplikowały doustnie polopirynę i witaminę "C".
Apel rozpoczynający był w galówkach, pomimo deszczu i W/G kroniki poczet flagowy to byłem ja, Asia i Łukasz.

4 lipiec
Mój zastęp był w kuchni (Ela, Danka, Łukasz). Szybko okazało się, że na dziewczynach nie można polegać. Obie miały dwie lewe ręce do gotowania...
Druh Jarek miał do mnie pretensję, że zamiast mięsa do zupy, zużyłem masło roślinne (za radą Marcina B., który służył mi radą, jak ugotować parę drobiazgów w tej zupie). Przed obiadem Druh kazał mi iść do Sępa po kartofle. Zamieniłem się z SH. Oni poszli, a ja kopałem rosówki Druhowi (na ryby). Pamiętam, że było ich niewiele, ale za to wykopałem kreta.
W obozie były pokazy musztry i przeciąganie liny na czworakach przez sosnowy zagajnik³. Musztrę Żołądź wypełnił marszami. Tuż przed obiadem SH przyniosło ziemniaki. Były to niesamowite zgniłki, wręcz papka w wiklinowym koszu. Na kolację były naleśniki.
Wieczorem Druh zrobił nam test - zabawę "Lądowanie na Księżycu". Polegała ona na tym, że byliśmy zasypywani gradem pytań, m.in. co należy ze sobą zabrać. Z testu jasno wynikało, że ja i Aśka jesteśmy ludźmi, którzy wolą pracować samotnie. Nie pamiętam, kto wykazał się w teście właściwościami przywódczymi.
W nocy na warcie stała grupa dh Jarka. Starsi nasypali ziemi do parnika⁴, wynieśli wszystkie gary, buty z namiotu dziewczyn, wymienili wiadro w studni na kubek. Podstęp Lucia, polegający na przywiązaniu linki do drzewa i pociąganiu za sznurek z namiotu nie udał się, gdyż Marcin B. szybko go zneutralizował (sznurek).

5 lipiec
Jako dzień bez deszczu już był fajny.
Przed śniadaniem rozstawialiśmy namioty w zgrupowaniu. Takie małe i takie duże. Około 12:00 odwiedziły nas harcerki z Brzegu - "13-tki" na warcie. Przyjęła je Anka i wytłumaczyła, że ci goście co tarzają się tam grając w rugby to my...
Po obozie wyrywaliśmy samosieje na nowym miejscu, przygotowując miejsce pod obóz. Wyrywaliśmy wszystko zgodnie z prawem harcerskim, "że harcerz dba o przyrodę i stara się ją poznać". Potem był znowu mecz rugby⁵. Tym razem koszulki podarli na strzępy Kacper i Żołądź.

6 lipiec
Lał deszcz. Pogoda nadrabia jakby zaległy dzień. W kuchni były dziewczyny i Żołądź. On przez całą służbę w kuchni biegał z wiadrami z wodą, zmywał gary zanim zdały sobie sprawę, że coś jest do umycia. Reszta obozu "kuła na blachę" życiorys Tuwima. Marcin B., Kacper i ja postawiliśmy prowizoryczne zadaszenie nad kuchnią, które stało cały obóz. Dh Jarek miał coś z okiem, wyjechał do Augustowa. Wrócił z zabandażowanym okiem, przywiózł sobie czyste, suche skarpetki, nie to, że patrzyliśmy na nie z zazdrością, bo nam rzeczy już gniły, ale uważaliśmy to za niesprawiedliwe...
Na obiad były kotlety schabowe. Takie fajne, grube.
Potem w czasie obozu harcerskiego, pewnego dnia, w czasie obiadu natknąłem się na kotlet schabowy grubości 3 mm (z czego 2 mm to była bułka). Miały za to ogromną powierzchnię - przykrywały cały dekiel. Wytłumaczono mi, że widząc duży kotlet, człowiek zjada go i pomimo, że nie naje się, ma świadomość, że zjadł duży kotlet...
Po obiedzie Druh zrobił obchód kuchni, potem zebrał nas i wytknął wszystkie niedociągnięcia. Na kolację były parówki. Pamiętam przerażenie Żołędzia, kiedy zobaczył, że dziewczyny gotują je bez folii. Potem, gdy dowiedział się, że wszyscy gotują parówki bez folii, runął mu światopogląd. Siedział osowiały w kącie, coś tam mamrotał pod nosem i kiwał z niedowierzaniem głową. Potem graliśmy w mafię - była niezła rzeźnia.
Konkursy wiedzy wygrało SH - Tumiwisie⁶ .
W nocy były alarmy: piżamowy, a zaraz potem przeciwpożarowy. Pamiętam, że pakując plecak włożyłem do niego kronikę i misia. Idąc w stronę Gruszek Kacper cały czas nie był pewny czy wziął gwizdek. W obozie było małe zamieszanie. Gdy poszliśmy spać dh Jarek, stojący na warcie, zorientował się, że ktoś zabrał buty (takie duże z dykty, służące jako brama). Znalazł je w "slumsie" na półce obok reszty obuwia.

7 lipiec
Znów Tumiwisie były w kuchni i znów był post i to dosłowny, bo śniadanie spóźniło się 1,5 godz., a picie było po następnych dwóch. Potem mieliśmy wymyśleć grę terenową, ale padał deszcz, więc wszyscy leżeli do góry brzuchami. Czychu znalazł pisklę w lesie, ale było ono strasznie agresywne, więc zostawiono je w spokoju. Dh Jarek odwiedził Augustów, gdzie chciano mu zabandażować drugie oko, ale się nie dał...
Na ciszy poobiedniej były śpiewanki. Grały i śpiewały dziewczynki i Żołądź. Reszta z nas po prostu słuchała. O 17:00 wszyscy poszli przestawiać płot na nowym miejscu, tak aby stał wzdłuż drogi.
Po kolacji wypełnialiśmy Tip-Topy, a z różnych propozycji gier wybraliśmy mafię spragnieni krwi...
W nocy była niezła burza, że nie było nic widać na wyciągnięcie ręki...

8 lipiec
Znów byłem w kuchni. Na śniadanie miała być zupa mleczna z makaronem, ale zapomniałem dodać soli i wyszła niezła tektura.
Robiąc obiad, obserwowałem jak Łukasz Piliński drze się przez godzinę do studni wołając: "UŁEO, EO, EO, UŁEO". W tym czasie obóz stawiał płot. Najlepszy był Czacza, który odbił płot prawie na całej długości, przekraczając normę o jakieś 350%.
Z tego dnia pamiętam, że Druh przepytywał nas z książek o Tuwimie oraz z 1 harcerskiej. W nocy były ogólne podchody obozu. Podchodziliśmy Marcina, Czycha, Andrzeja. Pamiętam, że niesprawiedliwe było to, że Marcin używał halogena do wyłapywania wszystkich.
Tumiwisie forsowały las, wbiegały do komendy. Oślepiony halogenem Czacza przebiegł obok namiotu, wpadając na plac apelowy, Luciu i Adam wbiegając do komendy uderzyli głowami w kombajn. Adam nieźle potem krwawił.
Przed podchodami był alarm piżamowy i cały zastęp Tumiwisi wybiegł w slipkach, tylko Luciu wybiegł jeszcze przyodziany w kapelusz⁷.

9 lipiec
Po śniadaniu budowano kolonijkę zuchową, stawiano drugą stołówkę, poprawiano kuchnię. Obiad był mocno spóźniony (16:00). Maczała w tym palce Zakonnica. Przed obiadem stałem na warcie dziennej, gdy ujrzałem, jak drogą z lasu idzie Marcin B. niosący Adama. Potem Marcin mówił, że Adam zemdlał i że właśnie go reanimuje. Ja chciałem skoczyć po pomoc do kuchni, gdzie wszyscy pomagali przy obiedzie. Wreszcie Marcin reanimował Adama, kładąc mu zimne ostrze siekiery na brzuch. Wtedy Adam nie wytrzymał i ryknął śmiechem. Po obiedzie kończono prace na rzecz kuchni i sanitarnego. Równolegle sprzątały teren Asia i Ania. To właśnie z tego okresu pochodzi "Ania - Ania Badylarka".
Po kolacji rozstawialiśmy po nocy namioty. Między innymi duże dychy. Tej nocy każdy stał po kilka minut na warcie. Tej nocy też moja prycza się rozpadła.
Obóz Retro zakończył się oficjalnie o 6:00 10 lipca, kiedy to pożegnaliśmy Stefana.

Na obozie retro były też zdarzenia, które trudno jest ustawić w chronologii czasowej.

1. Kacper będąc oboźnym, dawał czasem karniaki. Kiedyś odgwizdał taki "Tumiwisiom" i został olany. Gdy tak stał pod slumsem, Marcin szeptał mu do ucha "Słuchaj! Musisz być bardziej stanowczy. To ty jesteś tu oboźnym..." Kacper stał nie bardzo wiedząc, co ma zrobić z gośćmi starszymi od siebie i tak w ogóle to poszedłby spać. W końcu starsi wyszli i chyba zbierali papierki...⁸
2. Żołądź barwną postacią obozu. Choć mieszkał w moim namiocie, to dużo, żeby nie powiedzieć bardzo dużo czasu spędzał w namiocie dziewczyn. Często rano wychodził na plac apelowy i pytał się "Dziewczyny, czy nie ma u was moich spodni?" Któregoś wieczoru Żołądź spał już na swojej pryczy, gdy Czychu postanowił sprawdzić, gdzie jest Żołądź. Stał przed żeńskim namiotem i głośno kazał Żołędziowi wyjść. Dziewczyny mówiły mu, że nie ma u nich Żołędzia. Czychu uparł się, że ma on do niego wyjść. W końcu obudziłem Żołędzia i gdy ten wyszedł na plac ze swojego namiotu, Czychu po prostu nie bardzo wiedział, co ma z nim zrobić...
3. Żołądź pewnego dnia głośno myślał, że mężczyzna tak w zasadzie robi wszystko tak samo jak kobieta i mógłby ją zastąpić. Żołądź stwierdził, że mógłby nawet urodzić dziecko. Dziewczyny powiedziały mu, że "mężczyźni są po to, aby płodzić, a nie rodzić". Nie wiem, czy Żołądź już wtedy łapał o co chodzi...

DZIKI ZACHÓD
0.07-31.07.1993

Zanim przejdę do właściwego opisu, wspomnę pewne zwierzę, które uczestniczyło z nami w obozie. 9 lipca (wczoraj) do bindugi przyjechała Iga z psem "Dzida". Właściwie była to suka, ale nam to nie przeszkadzało. To, że Dzida miała cieczkę, też nikogo nie dziwiło. Problemem były za to okoliczne kundle, które plątały się w okolicy zgłodniałe Dzidy. Warta dzienna często musiała w "kleszcze" rzucać szyszkami lub uganiać się po łące za Dzidą, która nagle poczuła zew wolności...
Często rano dochodziły do nas wrzaski z żeńskiej komendy, bo właśnie przyłapano miejscowego kleszcza w "łóżku" z Dzidą... Kleszcze były jeszcze na domiar złego mikrusami i sięgały Dzidce najwyżej do kolan.
Obozy w tym roku były dość specyficznie rozstawione. Na starym miejscu - bindudze, po prawej stronie od drogi stała kolonijka zuchowa⁹ , po lewej slums z namiotem SH. Zgrupowanie było już duże. Kuchnia była na dole. Na nowym miejscu u Sępa namioty były rozstawione między drzewami, tworząc mniej więcej koło. Po środku stała świetlica.
Z takich anegdotek ogólnoobozowych to tego lata modne było powiedzenie: "Wychodzi harcerz starszy przed namiot i mówi: Dzień dobry słoneczko!, a echo niesie po lesie: mać! mać! mać!...¹⁰".
Wróćmy jednak do tego, co pamiętam czytając stare kroniki .
10-13 lipca odbywała się pionierka. Pierwszego dnia rozstawiano namioty. Ponieważ drzew nie dało się przesunąć, to namioty zwłaszcza dziewczyn stały pomiędzy drzewami, tak, że po podwinięciu poły nic nie było widać, bo drzewo zasłaniało widok lub tak jak namiot Nowego był z przodu troszeczkę węższy, tak aby wcisnąć się pomiędzy dwie sosny. Takie rozstawienie powodowało, że na namiotach tworzyły się załomy, w których gromadziła się woda.
Drzewa były jednak pryszczem w porównaniu z tym, że w kilku namiotach znalazły się mrowiska. Na przykład w moim były czerwone mrówki. Jasio (Jarek Kwiatkowski) miał te mrówki regularnie między śpiworem, a materacem, co dwa dni. Mrówki przyniosły tam swoje jajeczka. Żeby było śmieszniej wcale Jasia nie gryzły, może dlatego, że zapewniał im ciepło (36,6° w porywach do 37°).

Podam jeszcze składy zastępów męskich (bo te mam na kartce):
komendant: Paweł Czyszek pwd.
oboźny: dh Robert Koper
pomoc cywilna: Artur Czapliński

11 lipiec
Budowaliśmy pionierkę obozową. W namiocie Traperów Nowy z Łukaszem postawili sobie prycze, ale przyszedł dh Jarek i stwierdził, że jak tak, to reszta ma też mieć prycze, a w ogóle to musi być przejście przez namiot (przepisy Ppoż.). Nowy był niepocieszony, ale szarpnął się jeszcze na dwie prycze...
W namiocie Mohikan (ja) był tak zwany "klubik". Na samym środku dookoła masztu stał kombajn z pryczami na planie zbliżonym do rombu. Mieliśmy małą dychę, więc nie był za wysoki. Obwieszony był kangurami tak, że oboźny miał problem ze sprawdzeniem porządku. Był to jedyny stawiany kombajn w obozie. To nic, że był przywiązany do środkowego masztu na około którego stał... Pamiętam, że Druh się bardzo cieszył, że jednak obóz Retro nie poszedł na marne...
"Wierzyciele (...)" postawili pryczę - Cadilac rocznik 1956. Mieli duży namiot, więc pryczo-kombajn był na szerokość 1,5 materaca¹¹ . Według jednego z autorów "wyglądał jak trawa o poranku". Czasem po nocy było słychać tekst "Cichy, podaj mi poduszkę... - nie chce mi się po nią iść na drugi koniec pryczy". Oprócz tego był stół, ławka i kanadyjka Oręby, na której spał...
"Kawaleria" postawiła po obu stronach dwa tzw. "standardy". W tym roku były dwie osobne latryny. Stały po drugiej stronie drogi w tzw. lesie państwowym (między polem Sępa, a chrustową). Latrynę męską wspólnie z SH przeniesiono na nowe miejsce. Był to ten sam klubik, gdzie można było przybijać piątki z Migami. Tym razem jednak miał plandekę (stara dycha) zamontowaną tak, że woda gromadząca się na dachu przy odpowiednim przelaniu przez odpowiednią dziurę służyła jako rezerwuar.
Tego lata dziewczyny ambitnie postawiły sobie latrynę. Była ona mała, ale zbudowana z bali o średnicy minimum 70 cm. Była tak pancerna, że wytrzymałaby nawet bezpośrednie trafienie bombą atomową.

12 lipiec
Stawiałem z Asią Pawłowską świetlicę. Zrobiliśmy to przed obiadem, stawiając duży tramwaj na małych masztach. Wieczorem pojawił się Druh i tłumaczył, że woda zniszczy płótno, bo jest za mały spadek i będzie przeciekać. 13 rano podwyższono ją stawiając na drewnianych masztach.
12-go po obiedzie miałem zbudować Ppoż. w kształcie indiańskiego ptaka. Z powodu deszczu robiłem go sam. Po kolacji kazano mi przestać go robić. Oparłem go o płot. Tam przestał cały obóz, po czym spłonął chwalebnie w ognisku ostatniego dnia obozu...

13-go przyjechali Artur i Robert. Pamiętam, że tego dnia byłem w kuchni, a oni ok. 1600 zajechali "gablotą" z dh Babcią. Nie pamiętam kto, ale ktoś kazał mi nasuszyć drewna. Robiłem to dość starannie i pilnie do 23:00, po czym okazało się, że wszyscy mnie szukają. W tym czasie ja sobie stałem w kuchni. Tylko dla tego, że druhna Ewa wysuszyła mi kurtkę pojechałem z druhem Babcią do obozu. Tu warto wspomnieć, że rano podczas mycia zębów kurtałka przemokła znów doszczętnie...
Wieczorem otwarto obozy. Tu warto wspomnieć parę nowych skrótów: "T.P. Corn" - T.P. - trudno przełknąć; "Be quick or be dead - bądź szybki albo bidet".

14 lipiec
Przed obiadem grano w bitwę morską między namiotami. Najpierw Morsem, potem sypano imionami: "Penis, Edward, O jak Oręba, Fuck You". Najgorzej miał Oręba, który musiał odpowiadać na ataki wszystkim.
Z wieczoru pamiętam Jasia. Gdy został on wyznaczony na wartę, nagle wszyscy z wrzaskiem rzucili się w kierunku bramy. Nad tą wrzawą uniósł się rozpaczliwy krzyk Jasia... Wszyscy dosłownie zamarli w bezruchu. Ktoś w końcu wziął od Jasia menażkę...

15 lipiec
Poszliśmy na zwiad po wsiach. Ja miałem zwiedzić Rygol. Na zwiadzie trzeba było zrobić szkic wsi. Mój był super dokładny, ale zajął nam kupę czasu, bo Rygol to długa wieś. 3 kilosy górą i 3 z powrotem dołem, a jeszcze rzeczka, a po środku młyn... Po obiedzie odbyła się ogólnoszczepowa gra o jakiś tam certyfikat na ziemię, na polanie chrustowej. Każdy miał na głowie numerek. Ja oczywiście wziąłem lornetkę i udałem się na łowy. W końcu trafiłem do zgrupowania. Tam rozgorzała walka ze slumsem, z którego też wystawała lornetka. Bawiłem się świetnie. Potem po grze podobno Zakonnica miała pretensje do SH, bo oni "strzelali" do zuchów jak do kaczek...

16 lipiec
Była olimpiada - nie pamiętam, lakoniczna uwaga Nowego "Po co się rozpisywać?" W kronice jest po prostu... (fajna?).

17 lipiec
Zaczęły się Chatki. Po śniadaniu poszliśmy w las. Do obiadu postawiłem szałas dla moich ludzi. Potem okazało się, że nie przewidziałem miejsca dla siebie. W ogóle, to była ona strasznie kusa, bo nogi mi wystawały. W efekcie noc spędziłem śpiąc pod drzewem, co z resztą było bardzo fajne... Chatkę tą postawiłem w miejscu, gdzie kiedyś stała chatka Moszcza. Tu warto zatrzymać się na chwilę by opowiedzieć o ludziach mojego zastępu. Najlepszy i życiowy był Żemek, z którym nie miałem żadnych problemów. Problemów nie stwarzał też Jasio, choć wszystko robił dwa razy wolniej niż przeciętny człowiek. Cygan był raczej przeciętnym dzieciakiem.
Inne chatki były też rewelacyjne. Wierzyciele postawili sobie kratę z kępką mchu na szczycie. Leżąc tak, pod tą kratą mogli gapić się w niebo i liczyć gwiazdy.
Dobrymi chatkami były: chatka Traperów, która przypominała wietnamski bunkier, okryta cała mchem... Kacper za to postawił taką chatkę, że bawili się w nim w berka... Pamiętam, że zastępowi poszli do obozu, wieczorem, tak po prostu. Powiedziane było, że gdy ktoś z komendy nas zobaczy to mamy karniaka... Ale co tam. Z naszego obozu wialiśmy przez bagno, słychać było czyjeś wrzaski za nami. Na bindudze, wychodząc z sosenek, zobaczyliśmy Roberta stojącego o 10m. i rozmawiającego chyba z dh Jarkiem. Znów wialiśmy, tym razem przez sosenki. Podobno wyglądało to niesamowicie, bo widać było trzęsące się czubki drzewek. Na nocną grę nie poszedłem. Wysłałem pod opieką Wierzycieli moich ludzi. Trzeba było podejść jakiś maszt, tylko po nocy słabo było go widać...
Rano wraz z pierwszymi odgłosami burzy ewakuowałem zastęp do obozu (ok. 10 minut). Zaraz potem wpadli do obozu Wierzyciele i Żołądź, który obudził Kawalerzystów, gdy sam się spakował (a oni robili to już w deszczu) i wyciął wióra do obozu.

18 lipiec
W kościele wprowadziłem swoje ciało w stan stałego otępienia i zemdlałem. Podobno poleciałem na Jasia. Obudziłem się gdy mnie wynoszono. Potem przesiedziałem pod opieką Roberta na ławce całą mszę. Nie jestem pewien, ale od tego czasu większość mszy spędziłem na zewnątrz.

19 lipiec
Poszedłem na rajd III-dniowy. Piguła zgodziła się mnie puścić. Zgłosiłem się na 65-kilometrowy rajd pod przewodnictwem Anki Sulińskiej i Dębika (był też: Kacper Szklarski, Żołądź, Nestor, Krzyś Matysiak; dziewczyny: Iga, Anka, Ania M., Asia,...). Inną grupę 45-km Czycha stanowili: Robert Koper, Ciego, Żemek, Cygan, Jaś. Była też najbardziej ambitna grupa, która z 45 km przeszła 28. Prowadzącą była Agnieszka Subicz, a w skład weszli: Artur - "Misiek", M. Cichy, Nowy, Wojtek, Oręba, Boszczak, Łukasz P., Kuba Albiński, dziewczyny (?) [Maski!!!]. Z tej grupy krążą legendy o Maskach, które wlokły się na końcu. Nawet jedna z nich chciała się zamienić na plecaki z Nowym, bo ten niósł "mniejszą" kostkę. Nowy chętnie się zgodził. Maska umarła. Nowy w swoim plecaku niósł wszystkie konserwy, 2 chleby, saperkę, a jak go znam, to wsadził tam jeszcze dla rozrywki 5-kilowe imadło i skrzynię gwoździ...
Na tym rajdzie padł też rekord prędkości grupy: 1,8 km/h oraz Agnieszka codziennie wieczorem szukała w sianie robaków, które wchodzić miałyby do uszu...
Nasza grupa przejechała się do Augustowa PKS-em. Potem do Suwałk PKP-em i do Starego Folwarku PKS-em. Potem stamtąd poszliśmy do klasztorku Karmelitów. Tam pożywiliśmy się Jum-Jumami i zaczęliśmy zwiedzać klasztor. Naszemu miłemu przewodnikowi najpierw nie podobał się uśmiech dh Ani Matysiak, po czym w szalonym skrócie opowiadał historię klasztoru. Po dwóch godzinach obudziło mnie szturchanie w ramię i tekst "Wychodzimy". Na drogę wyszliśmy koło drogowskazu "Lody, Napoje, Piwo - Sklep 300 m". Potem prowadził Dębik. Po około godzinie zatrzymaliśmy się przy drogowskazie "Lody, Napoje, Piwo - Sklep 300 m". Dębik dla rozrywki obszedł jezioro Dowcień. Z trasy pamiętam, że nie mogliśmy znaleźć noclegu, bo ludzie przy Wigry nie zbierają siana, a w ogóle są tacy chłodni. Nocleg znaleźliśmy dopiero we wsi Krusznik. Każdy wieczorem pastwił się nad stopami. W stodole Żołądź grał w pokera z Aśką (przegrał), a potem handlował z Igą Honiami, bo Hoń to małe zwierzątko futerkowe o wymiarach 6´6. Czy chcesz kupić Honia? Rano dowiedzieliśmy się, że szukał nas dh Babcia. Okazało się, że SH się struło. Pobrali oni dobry prowiant z magazynu, ale najedli się czegoś po drodze, bo wtedy jeszcze w 1993 r. punkty małej gastronomii stawiały dopiero pierwsze kroki. Rzuciło im się to na oczy, bo na przystanku w Płaskiej rzygali dalej niż widzieli. Ich ambitny rajd 7-dniowy trwał zaledwie 20 godzin. Potem widywano wraki ludzi słaniające się po obozie, podpierających się nawzajem i jedzących kleik. Dobra.
Nasza grupa rześka i cała ruszyła do Aten prowadzona przez Żołędzia. W/G Kroniki Ateny powitały nas deszczem. Tam nad jeziorem Blizne mieliśmy odpoczynek w obozie drużyny, która tam jeździła od 15 lat (rok później z Luciem w Gibach spotkaliśmy drużynę, która jeździła w to samo miejsce 25 lat...). Za Atenami prowadzę wspólnie z Dębikiem. Faktem jest, że mapa którą mieliśmy objęła mały kawałek jeziora Blizne, które mieliśmy obejść. I tak na "rympał" przegoniliśmy grupę po bagnach i forsowaliśmy rzeczkę Blizne. Potem na drodze w lesie osłabłem i poszła mi krew z nosa. Ktoś, chyba Dębik, zabrał ode mnie plecak. Wieczorem z baru "Pod Grzybkiem" zabiera mnie dh Jarek. Grupa nocowała w Serskim Lesie. Z tego rajdu pamiętam Nestora, który jest małym chłopcem, a niósł wielki stelaż. Przypominał bardzo Agnieszkę Bruździak z rajdu w I Mikaszówce. Pamiętam też Krzysia, który całą drogę narzekał, że niesie 1 słoik fasolki. W końcu przyniósł ją do obozu. Ze mnie też się śmiano, bo do mojej kostki były przytroczone różne rzeczy: jak apteczka i kociołek. Mówiono o mnie - "dromader".
Do obozu zawiózł mnie jak wspomniałem Druh. W obozie czasowo mieszkali państwo Dębińscy. Pamiętam, że w nocy bardzo bolała mnie pięta. Rano okazało się, że mam tam odcisk i on mi narastał tak, że rano był na pół mojej stopy... Gdy dokuśtykałem się do Piguły, ta popukała się w głowę i następnym razem kazała mi przyjść po nocy z odciskiem nawet jeśli mam ją zbudzić.

22 lipiec
Dzień Obozowicza. Ja pamiętam, że wieczorem tego dnia ja, Anka, Kacper, Czychu, Mizerka, Agnieszka Subicz ukryliśmy się na Tartaku. Potem Żołądź przyprowadził ludzi i kazał zostawić je spakowane na Chatki. Potem zabrał ich do obozu gdzie rozdziali się z mundurów i wrócili. W tym czasie mieliśmy ubaw po pachy przeszukując je i sprawdzając jak są spakowane. Ludzie, np. nie brali śpiworów na Chatki i myjołów lub pakowali 2 ręczniki, 2 materace itp. Powrót obozu do obozu był bolesny, bo aż trzy nogi skręcone. My sprawdzający wróciliśmy po nich do namiotów. Po drodze mocno dokazywała Mizerka...

23 lipiec
Pamiętam to jak dziś. Czychu w napadzie bezsensownej brutalności wziął i wykopał moją menażkę w las. Zepsuł mi mój kubek w serduszka, do dziś nie wiem dlaczego padłem ofiarą tej paranoi. Po obiedzie była ambitna gra, po punktach, w których trzeba było zbierać numerki o najmniejszych numerkach. Nowy poszedł na łatwiznę i znalazł pół-metalową kanię (grzyb).
Nie pamiętam, którzy to dwaj stali na warcie ale oni to umówili się, że będą stali po 20 minut pojedynczo, budząc się na wzajem po 20 minutach. W efekcie pospali się obaj, a dziewczyny wyciągnęły bramę - konstrukcję Żołędzia, która nie była zbyt ambitna i ukryły ją w lesie.

24 lipiec
Byłem w kuchni. Wieczorem dość późnym zostaliśmy wywiezieni do lasu: ja, Kacper, Nowy i Czychu oraz z dh Babcią: Robert, Wojtek, M. Cichy, Oręba. Dh Jarek wysadził nas na północ za Mikaszówką. Kierując się na odgłosy dyskoteki wróciliśmy do obozu w ciągu godziny, tak jak zresztą druga grupa.

25 lipiec
Kręcono film W/G scenariusza "Wierzycieli". Najfajniejsze było to, że akumulatory działały 30 sekund, a potem ładowało się je przez 8 godzin.

26 lipiec
Przed obiadem była gra, w której chodziło w skrócie o forsę, aby wykupić grunty. Pamiętam, że dziewczyny złapały mnie i brutalnie zaczęły rozbierać, bo chodziło im niestety (jeszcze raz powtórzę - niestety) tylko o pieniądze. Pod koniec gry okazało się, że wygrały dziewczyny...
Po obiedzie za to odbył się festiwal, który po prostu roznieśliśmy i zajmując czołowe miejsca we wszystkich konkurencjach:

TURIST SONG:

1. "MAŁY KWIAT, A JAKI CZAD" - WIERZYCIELE
2. "TURYSTA" komp. własna - MOHIKANIE
3. "................." - ZUCHY¹² (?)

COUNTRY SONG:

1. "ZUCHY"
2. "BALLADA O SKINIE" - TRAPERZY
3. "TANIEC INDIAN" - MOHIKANIE

DOWOLNA:

1. "ZEMSZCZĘ SIĘ" - WIERZYCIELE
2. "DZIESIĘCIU TRAPERÓW" - KAWALERIA (?)
3. DZIEWCZYNY (?)

27 lipiec
Cross przygotowany przez SH. Najpierw wszyscy zjeżdżali po linie na moim pasie wojskowym. Potem szlajaliśmy się po bagnach, gdzie było słychać strzały. Ja chodziłem na końcu i wczułem się w tą grę. Tak się złożyło, że wysadziliśmy most na Tartaku i przeprawiliśmy się przez kanał wpław. Do dziś nie wiadomo, dlaczego jeden z dzieciaków wskoczył do wody w pionierkach i dżinsach. Od razu poszedł na dno. Pan Dębiński w pontonie o mało nie dostał zawału. Misiek (Artur Czapliński) wskoczył do wody i wyciągnął dzieciaka, ale stracił okulary. Parę dni potem szukano tych okularów z maskami podwodnymi i innym sprzętem, ale nic. Potem na bagnie zostawiliśmy nosze i poszliśmy w las. Po pewnym czasie mieliśmy przystanek. W czasie niego przeszedłem się po okolicy naszego biwaku. Podobno o mało nie wdepnąłem w Marcina B. leżącego za konarem... Potem "na przełaj" wróciliśmy do obozu. Na karniaku Oręba przyniósł nosze.

28 lipiec
Pod wodzą Roberta poszliśmy do Peli, gdzie mieliśmy posprzątać. Ja, Wojtek, Ciego, Żołądź poszliśmy z Pelą na grzyby. Oręba też szedł, ale nielegalnie, bo nie rozumiał, że my nie idziemy dla przyjemności, bo gdy znajdziesz w lesie na polanie i nie wiesz jak wrócić, a musisz zdać się na instynkt, wyczucie staruszki - koszmar na wrotkach podczas jazdy po żwirze. Robert w domu Peli kierował chłopakami i nadzorował drobne naprawy. (Cygan dusił kury...)
Po kolacji był konkurs kulinarny. Ja zrobiłem omlet z dżemem. Był on bardzo dobry i tylko należało go jeść po nocy, bo mleko w proszku nie nadaje się do omletów (nie spajają się i wyglądają jak rzygi...).
Nowy robił naleśniki, Wojtek też, tyle, że z budyniem. Kacper zrobił sałatkę (łatwizna). Czychu poza konkursem robił karmelek. Ponieważ nie umył patelni kucharka rano wyrzuciła ją do kosza szybkim ruchem przedramienia, bo nie nadawała się już do niczego.

30 lipiec
Repionierka z tego obozu kojarzy mi się z labą. Wierzyciele i Traperzy suszyli namioty na "Patelni" leżąc na nich. Dziewczyny nosiły swoje dychy na dół i z powrotem...
Nowy i Wojtek zrobili groby swoim spodniom. Robert kazał komuś tam spalić kupę chrustu, ale przyjechał Sęp i powiedział, że on to zużyje. Od obiadu do wieczora leżałem na przyczepie z Kacprem, gapiąc się w niebo. Potem przyszła Anka M. i też leżała z nami. O północy odbył się apel pożegnalny.

31 lipiec
Pamiętam, że z Robertem składaliśmy kuchnię. W składzie grupy były też Maski. Pamiętam, że je pogoniłem. Widziałem zachwyt w oczach małych dziewczyn (i Mizerki).
W tym czasie wszyscy starsi wyjechali pociągiem, zostawiając młodszych samych sobie. Było to naprawdę nie w porządku...
Mój brat i Czacza wyjechali Avią do Warszawy. Fajne było to, że załadowali worki ze śmieciami, bo w tym roku wywoziliśmy śmiecie. Potem jechaliśmy z Druhem i widzieliśmy na parkingu pod Augustowem rząd worków. Wtedy padło stwierdzenie "Nasi tu byli...".
Tego roku na przyczepie ustawiono najwyższą górę sprzętu w historii. Do magazynu pojechałem ja, Wojtek, Artur, Marcin B. Ja z Wojtkiem jechaliśmy na tej górze sprzętu kurczowo trzymając się misek i osłaniając się nimi od drzew (gałęzie).
Oręba podobno siedział od 10:00 - 13:00 w Mikaszówce i czekał na autokar. Cały obóz wyjechał o 13:30 z Gruszek.
My pakowaliśmy ten sprzęt do komórki w Gruszkach. Nie była ona jeszcze zrobiona i pełno było tam mysich i kurzych bobków. Potem tacy zakurzoni i brudni wsiedliśmy do druhowej Renówki i pomknęliśmy (160 km/h) do Warszawy. Mieliśmy tradycyjny przystanek w Rajgrodzie. Tam Druh powiedział, że uważa obóz za udany, bo nikt na nim nie chorował.
Wracając wyglądaliśmy dziwnie:

1. Renówka była na francuskich numerach.
2. W środku było mnóstwo bagaży i skrzynek - jak u Ruskich.
3. Siedziało w środku trzech brudnych Rumunów, a prowadził brodacz - Cyganie (?)

Po drodze pamiętam, że wywiało nam pracę na SH dh Ani Matysiak... Znalazła się ona na masce Peugota jadącego za nami. Jechaliśmy za nim 15 minut, po czym zwiało kartkę na pole. Szybki wypad i mamy pracę w nienaruszonym stanie. Na koniec wspomnę kilka różnych spraw związanych z tym obozem:

1. Było dwoje oboźnych. Iga rano gwizdała pobudkę, co tak rozleniwiło Roberta, że ten gwizdał potem zbiórkę na gimnastykę.
2. Mieliśmy kiepską pogodę od 1 do 31 lipca było tylko 8 dni bez deszczu, 5 pochmurnych.
3. Na tym obozie była poruszana kwestia rozbudowy drużyn, bo mieliśmy podobno za dużo kadry. Pamiętam, że Druh rozmawiał z Anką Sulińską, która potem zostawiła dziewczyny (co moim zdaniem było drobnym kamyczkiem lawiny, która ostatnio się stoczyła). Własną drużynę miał mieć Artur, mnie chciano się pozbyć z drużyny młodszoharcerskiej, bo dwóch przybocznych to, aż nadto. Zostałem, ale do dziś nie wiem czy uczyniłem dobrze...
4. Z takich przyjemniejszych sytuacji były to rozmowy Wierzycieli po ciszy nocnej. Pewną tradycją jest, że najstarszy zastęp nie przestrzega ciszy. Kiedyś leżąc po radzie (ok. 23:30) na swojej pryczy, przysłuchiwałem się rozmowie z namiotu obok. Gdy usłyszałem, że "trzy minuty drapania zastąpią każdą kąpiel" po prostu spadłem ze śmiechu na ziemię...
5. Pewnego dnia Asia przyszła do obozu załamana, zgubiła zegarek. Następnego dnia znaleziono zegarek w kanale obok pomostu. W środku między wskazówkami małe żyjątka urządziły sobie akwarium. To było fajne akwarium.

Następny Obóz