Pojęcie nauczania blokowego wprowadzono w "Podstawie programowej kształcenia ogólnego" - jednym z podstawowych dokumentów reformy oświatowej - jako dodatkowe określenie drugiego etapu kształcenia (klas 4-6 szkoły podstawowej). Pomimo urzędowego zatwierdzenia, w środowisku nauczycielskim nie zyskało ono jednak popularności. Zabrakło zrozumiałej i zwięzłej definicji, która nie tylko wyjaśniałaby specyfikę tego okresu edukacji, ale także czytelnie wiązała ją ze słowem "blok". "Nauczanie blokowe" stało się, w najlepszym razie, symbolem łączenia elementów różnych dyscyplin naukowych podczas jednych zajęć edukacyjnych, często zaś - wyłącznie symbolem połączenia (zblokowania) kilku tradycyjnych przedmiotów nauczania . Tak czy inaczej, nie uzyskało rangi nowej jakości w edukacji. Trudno się więc dziwić, że przy okazji kolejnej nowelizacji "Podstawy...", niepostrzeżenie i bez żadnego oddźwięku, zniknęło z tego dokumentu.

Czy jest czego żałować?

Nie, jeżeli przyjmiemy, że pojęcie, które nie kryje w sobie powszechnie rozumianej treści, nie powinno znajdować się w dokumencie stanowiącym fundament edukacji.

Tak, jeżeli uznamy, że nauczanie w klasach starszych szkoły podstawowej powinno jednak posiadać określenie, jednoznacznie kojarzące się z jego specyfiką. Tym bardziej, że owa specyfika jest nadal mało zrozumiała, o czym świadczą choćby programy studiów podyplomowych przyrody, nastawione na uzupełnienie wiedzy słuchaczy z zakresu obcych im wcześniej dyscyplin nauk przyrodniczych, a nie na budowanie zupełnie odmiennego sposobu traktowania nowego przedmiotu.

Tymczasem, istotę nauczania blokowego może odkryć każdy, kto zapozna się z "Podstawą programową...", i poświęci tej lekturze nieco refleksji. Albowiem, pomimo rezygnacji z samego pojęcia, idea nauczania blokowego nadal w sposób klarowny wynika z treści tego dokumentu.

Jeżeli zainteresował Cię ten temat kliknij tutaj, aby zapoznać się z pełną wersją artykułu Jarosława Pytlaka pt. "Podstawy nauczania blokowego".

Na górę

Zajrzyj do podręcznika...