Powrót
FLASH
Powrot
HTML
|
Po
obejrzeniu śluzy Kurzyniec skręcamy przy tablicy informacyjnej kończącej
III odcinek w kierunku wsi. Drogą wzdłuż pól (mijamy po drodze
rząd starych, 200-letnich sosen), dochodzimy do usypiska głazów narzutowych,
przy którym skręcamy w lewo. Po dojściu do drogi na Wołkusz skręcamy
w kierunku lasu. Wchodzimy do lasu - droga do Wołkusza odbija w
prawo, a my wędrujemy prosto szeroką, piaszczystą drogą. Na tym odcinku
po obu stronach mijamy stosunkowo młode, sztucznie sadzone laski sosnowe
na siedliskach borowych (bór sosnowy). Z lewej strony w oddali
widać skarpę doliny rzeki Wołkuszanki. Wzdłuż drogi oglądamy fragmenty
muraw kserotermicznych z fioletowymi płatami macierzanki, na której
można zobaczyć wiele gatunków motyli (perłowiec malinowiec, modraczek
arion, różne gatunki czerwończyków). Pomiędzy macierzanką oglądamy sino-czerwonawe
szczotlichy (trawa) i siwe płaty różnych gatunków chrobotków. Często
również występuje chroniony porost - płucnica islandzka, tworząc siwo-zielone
kępki na piaszczystych poboczach drogi. Możemy tu także zobaczyć kocanki
piaskowe (gatunek chroniony). Drzewostany sosnowe, które mijamy, są
w różnych fazach rozwoju. Spotyka się tu niewielkie zręby, kilkunastoletnie
młodniki, drągowiny oraz dojrzałe drzewostany w wieku 40 - 80 lat.
Na wielu sosnach oraz brzozach możemy obejrzeć chroniony porost brodaczkę
kępkową, której obecność świadczy o I klasie czystości powietrza.
Liczne kępki brodaczki będziemy spotykali na całej trasie aż do Wołkusza.
Znaki doprowadzają nas w końcu do zjazdu w dolinę Wołkuszanki,
gdzie w okresie przedwojennym istniał most na rzece. Obecnie wzdłuż
rzeki biegnie granica państwa, o czym informują nas słupy graniczne
(wejście na pas graniczny jest zabronione). Jeżeli zejdziemy ze skarpy
zjazdem do znaku informującego nas o pasie granicznym, znajdziemy
się na tarasie zalewowym rzeki Wołkuszanki. Po obu stronach
nasypu utworzonego przez zjazd możemy oglądać fragmenty siedlisk łęgowych,
na glebach torfowo-murszowych i czarnych ziemiach, z charakterystyczną
roślinnością(porzeczka czerwona, chmiel, niecierpki, szczyr, czworolist).
Drzewostan tworzy olsza z domieszką wierzb. Po lewej stronie
rosną stare klony, na których możemy spotkać odnożycę jesionową
(porost). W szparze odgiętej kory widać wystające patyczki - to
gniazdo pełzacza. Idąc dalej wzdłuż znaków mijamy drzewostany sosnowe
i świerkowo-sosnowe na siedliskach mieszanych borów świerkowo-sosnowych
(opis przy odcinku I). Dochodzimy do punktu widokowego na wysokiej
skarpie, skąd widać całą, dolinę Wołkuszanki, z łąkami po obu stronach
granicy. Na skraju wzdłuż skarpy doliny ciągną, się okopy, pozostałość
II wojny światowej. Ścieżka doprowadza nas w końcu do rozwidlenia
dróg. Jeżeli pójdziemy według znaków w lewo (w dół), zejdziemy
do doliny Wołkuszanki, na łąki na tarasie zalewowym. Ponieważ rzeka
stanowi granicę państwa, nie należy się do niej zbliżać. Łąki, przez
które biegnie fragment ścieżki powstały na piaszczysto-organicznych
aluwiach rzecznych, które charakteryzująsię dużą zmiennością od wilgotnych
łąk moliniowych do suchych płatów z rzędu Arrenatheretalia. Na
kwitnących kwiatach świerzbnicy występują liczne gatunki motyli dziennych
i noonych. Wśród nich zwracają uwagę zielono i niebiesko opalizujące
motyle błyszczki spiżówki.
Na jasno zabarmrionych kwiatach możemy również spotkać
pająka kwietnika, którego trudno zauważyć, ponieważ idealnie upodabnia
się do koloru kwiatu, na którym poluje na nieostrożne owady. Zwróćmy
także uwagę na różne gatunki trzmieli (wszystkie gatunki chronione).
Po przejściu ok. 300 m musimy znaleźć drogę, która zaprowadzi
nas z powrotem na skarpę doliny rzecznej. Zarówno pyry wejściu
jak i wyjściu z łąk mijamy pas lasów łęgowych, a nieco wyżej
żyznych lasów liściastych - grądów (opis wcześniej). Po wejściu
na skarpę mijamy bardzo stare, wyżywicowane drzewostany sosnowe. Przy
odrobinie szczęścia możemy tu usłyszeć i zobaczyć kruka, myszołowa
oraz rzadkiego przedstawiciela rodziny krukowatych - orzechówkę.
Jeżeli nie chcemy schodzić do doliny Wołkuszanki w miejscu,
gdzie następuje rozwidlenie trasy, możemy pójść w prawo mijając
po drodze fragmenty borów sosnowych i mieszanych - świerkowe-sosnowych.
Znaki doprowadzają nas w końcu do miejsca, w którym łączą się obydwa
odgałęzienia szlaku.
|
|