VII wycieczka po Warszawie z cyklu "Rajd na raty"
6 grudnia 2003 roku

Było jak u Hitchcock'a. Godzinę przed rozpoczęciem imprezy nad miastem przeszła gwałtowna burza śnieżna, wlewając zwątpienie w dusze opuszczających domy wycieczkowiczów. Później było już tylko bardziej emocjonująco...

Kolejna wycieczka po Warszawie zbiegła się w czasie z obchodami XX rocznicy powstania 99 WDH "Królewska orda". Dzięki temu na starcie stawiła się ekipa weteranów, wyposażona w samochody (w tym terenowy -------->), a także wolę walki i dobrej zabawy. Curiosum stanowiła Joanna z Goleniów Kwiatkowska ze swym siedmiomiesięcznym brzuchem!!!

Po uformowaniu patroli wycieczkowicze ruszyli wynajętym autokarem pod Belweder, z zamiarem dopadnięcia W.X. Konstantego (podobieństwo do wydarzeń z listopada 1830 roku nie było bynajmniej przypadkowe!). Po drodze do realizacji tego celu spotykali młodego podchorążego Rafała Kośkę, który udzielał informacji i wskazówek.

Wiodły one uczestników w okolice Pomnika Chopina, gdzie ukrywał się Wielki Książę, przebrany za rosyjskiego chłopa (?) i zaopatrzony w walizkę z bielizną. Ta rola stała się wielkim tryumfem druha-katechety Grzegorza Cichockiego, który wzbudził szczere rozbawienie wszystkich uczestników rajdu.

Zgodnie z otrzymanymi wskazówkami starsi rajdowicze poszukiwali w Łazienkach pomnika porucznika Piotra Wysockiego, zaś młodsi podążali najkrótszą drogą do kolejnego punktu. Tam, w Parku Ujazdowskim, oczekiwał ich sprawdzian sprawnościowy, prowadzony przez znanego i lubianego człowieka w czapce-uszance na głowie.

Po wykonaniu kilku ćwiczeń na drabinkach rajdowicze słuchali w eterze wiadomości, która rzucała ich na poszukiwanie przystanku "Warecka" i ulicy Ordynackiej. O dziwo, nikogo nie dziwiła obecność nowoczesnej technologii w realiach Nocy Listopadowej!

Sławna w całej Polsce Ordynacka wiodła uczestników wycieczki do Zamku Ostrogskich, gdzie grasował znany dealer informacji historycznych, Andrzej D.. Przesłuchiwał on nieszczęśników na okoliczność przygód Złotej Kaczki, wręczał materiały o Tylmanie z Gameren (znów przeskok, tym razem do XVII wieku!) i wysyłał w dalszą drogę.

Szlak wędrówki wyznaczały teraz zdjęcia, przedstawiające jej kolejne etapy:

Przy Teatrze Polskim szlak zuchów ponownie oddzielał się, wiodąc je pod okiem przewodników: Małgi, Uli i Olgi, na teren Uniwersytetu Warszawskiego. W tym czasie starsze patrole musiały zejść do Biblioteki Uniwersyteckiej, gdzie czekała Agata Pytlak, ozdobiona uprzężą wspinaczkową. Pogoda ulegała stałemu pogorszeniu, więc niezależnie od przewidzianej trasy wszystkie patrole zwiedzały również napotkane kawiarnie! Wszystkich też frapowało pytanie zadane przez organizatorów:

Co to jest?

Na zuchy czekała jeszcze jedna zagadka. Które z tych zdjęć przedstawia front, a które tył bramy Uniwersytetu Warszawskiego:

?!!!

Próżno byłoby opisywać męczarnie załogi punktu kontrolnego przy Hotelu Bristol, dokąd z wolna docierały kolejne patrole. Humoru nie poprawiały wesoło błyskające neony. W lewym lusterku niezmiennie widniał Kościół Świętego Krzyża, zaś w prawym oknie pod czasu do czasu pojawiały się mordki rajdowiczów. Było zimno, mokro i do domu daleko.

Ostatni odcinek trasy wiódł uczestników rajdu Krakowskim Przedmieściem i Miodową do Parku Krasińskich, gdzie szczękając zębami próbowali odpowiadać na pytania dotyczące Tylmana z Gameren. Wyróżniła się ponownie Joanna Kwiatkowska. No i zuchy, że w ogóle doszły!

Miarą fatalnej pogody było to, że tylko jeden patrol przeszedł ostatni odcinek trasy w zadanym czasie 30 minut. Wszystkie inne przyspieszały, nie bacząc na grożące za to punkty karne! Brrr!

Na metę w SSP nr 24 STO w Warszawie uczestnicy docierali z niewielkim tylko opóźnieniem. Jedynie gimnazjalne "Kotlety" zniknęły gdzieś w czasoprzestrzeni, a ich karta patrolowa osiągnęła metę 6 dni po imprezie. Na szczęście nie byli to tym razem kandydaci do zwycięstwa.

Pierwsze miejsce, dyplom i pudło krówek zdobył harcerski patrol z zastępu "Leśnych ludzi", z dwoma ambitnymi ojcami w składzie.

Wszyscy uczestnicy otrzymali pamiątkowe koszulki oraz plakietki, a ci, którzy wytrwali do końca zostali uwiecznieni na "strażackim" zdjęciu: